To πνεύμα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη παραμένει ζωντανό μέχρι σήμερα
Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι Πλάτωνας και Αριστοτέλης έχουν φύγει από τη ζωή πριν χιλιάδες χρόνια, αλλά το πνεύμα τους παραμένει ζωντανό. Είκοσι τέσσερις αιώνες πριν έθεσαν τα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού, και οι ιδέες και οι γνώσεις τους εξακολουθούν να υπαγορεύουν βασικά χαρακτηριστικά του κόσμου μας μέχρι τις μέρες μας.
Πολλοί στοχαστές πιστεύουν πως το πραγματικό δίπολο που διαμορφώνει τη ζωή μας, τις σχέσεις μας και τον πολιτισμό μας είναι μεταξύ του εσωτερικού μας Πλάτωνα και του εσωτερικού μας Αριστοτέλη.
Ο Πλάτων καταγόταν από μια πλούσια αθηναϊκή οικογένεια και απολάμβανε τα προνόμια της τάξης του μέχρι που συνάντησε τον Σωκράτη, ο οποίος του δίδαξε ότι ο πιο σίγουρος δρόμος προς τη σοφία ήταν ο ορθολογικός προβληματισμός και ότι το να είσαι «εραστής της σοφίας» ή φιλόσοφος ήταν η υψηλότερη μορφή ζωής .
Από την άλλη πλευρά όμως, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φιλοσοφία για να επισκεφτείς το καλοσχεδιασμένο διαδικτυακό καζίνο novibet.gr, που προσφέρει στους παίκτες όλα όσα χρειάζονται ώστε να απολαμβάνουν κορυφαίας ποιότητας νόμιμο online παιχνίδι, τόσο στο σπίτι όσο και εκτός σπιτιού, μέσω της συσκευής που προτιμούν.
Ο Πλάτων δίδαξε στους μαθητές του ότι όλοι μας θέλουμε να είμαστε μέρος κάτι υψηλότερου, μιας υπερβατικής πραγματικότητας της οποίας ο κόσμος που βλέπουμε είναι μόνο ένα μικρό μέρος, και που ενώνει τα πάντα σε ένα ενιαίο αρμονικό σύνολο.Όλοι μας, είπε, θέλουμε να βγούμε από τη σπηλιά του σκότους και της άγνοιας και να περπατήσουμε στο φως της αλήθειας.
«Δεν υπάρχει άλλος δρόμος προς την ευτυχία», έχει πει ο Πλάτων, «είτε για την κοινωνία είτε για το άτομο».
Ο πιο γνωστός μαθητής του Πλάτωνα, ωστόσο, έφτασε σε μια πολύ διαφορετική άποψη.Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια Ελλήνων ιατρών, ο Αριστοτέλης έμαθε νωρίς για την αξία της παρατήρησης και της πρακτικής εμπειρίας.Δε ζούμε σε μια σπηλιά, ήταν η απάντησή του στον Πλάτωνα, ζούμε στον πραγματικό κόσμο.«Τα γεγονότα είναι το σημείο εκκίνησης όλων των γνώσεων», έγραψε ο Αριστοτέλης.Έτσι, αντί να αποδεχτεί την πίστη του δασκάλου του στον καθαρό στοχασμό, ο Αριστοτέλης είπε ότι η πορεία μας προς τη γνώση έρχεται μέσω λογικής, μεθοδικής ανακάλυψης του κόσμου γύρω μας – και των γεγονότων που τον συνθέτουν.
Δύο διαφορετικές απόψεις για τον κόσμο. μια μεγάλη συζήτηση.
Ας διαβάσουμε μερικές από τις ιδέες που εκφράσανε Πλάτων και Αριστοτέλης και που εμπνέουν μέχρι σήμερα:
ΠΛΑΤΩΝ
- Γνώση χωρίς δικαιοσύνη πρέπει να ονομάζεται πανουργία και όχι εξυπνάδα.
- Δεν είναι δυνατό όλοι οι άνθρωποι να είναι ολοκληρωτικά ευτυχισμένοι και μακάριοι, αλλά μόνο λίγοι.
- Δεν είναι περίεργο ότι από καλούς γονείς βγαίνουν καλά παιδιά κι από ανάξιους γονείς καλά παιδιά.
- Δεν μπορεί κανείς να επιθυμήσει ό,τι δεν γνωρίζει.
- Δεν ξέρω τίποτα άλλο, για το οποίο κάθε λογικός άνθρωπος θα έπρεπε να νοιάζεται περισσότερο, παρά το πώς το παιδί του θα γίνει ο πιο καλός άνθρωπος.
- Εγχειρήσεις και καυτηριάσεις για μια στιγμή είναι κακά και λυπηρά, αλλά φέρνουν σταθερή υγεία κι ευτυχία. Αντιθέτως, ορισμένες στιγμιαίες απολαύσεις φέρνουν διαρκή δυστυχία.
- Είναι αδύνατο να βελτιωθεί ο κόσμος εάν πρώτα δεν βελτιωθεί ο άνθρωπος.
- Είναι ολοφάνερο πως μέσα σ’ ένα οποιοδήποτε κυβερνητικό σύστημα είναι αδύνατο οι πολίτες του να εκτιμούν τα πλούτη και ταυτόχρονα να ασκούν την εγκράτεια, μας πως είναι μια αναγκαιότητα το να θυσιάζουν το ένα απ’ αυτά τα δύο πράγματα στο άλλο.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
- Άμιλλα είναι η τάση να φτάσει κανένας τον άλλον που τον θαυμάζει ή και να τον ξεπεράσει, χωρίς να αισθάνεται φθόνο αν ο άλλος τον ξεπερνάει.
- Αναγκαστικά όλοι είναι φίλαυτοι, περισσότερο ή λιγότερο.
- Αυτοί που δίνουν καλή εκπαίδευση στα παιδιά, πρέπει να τιμώνται περισσότερο από εκείνους που τα γέννησαν, γιατί οι γονείς τους έδωσαν μόνο τη ζωή, οι παιδαγωγοί όμως την ικανότητα να ζουν καλά.
- Αυτοί που μελέτησαν προσεκτικά τον τρόπο διακυβέρνησης των ανθρώπων, πρέπει να έχουν πεισθεί ότι πως η τύχη των εθνών εξαρτάται από την εκπαίδευση των νέων.
- Για να γίνει κανείς ικανός σ’ οποιοδήποτε επάγγελμα τρία πράγματα χρειάζονται: φύση, μελέτη και πρακτική εξάσκηση.
- Δεν είναι κακό να νομίζει ο άνθρωπος ότι έχει κατιτί δικό του. Είναι φυσικό να αγαπάει κανείς τον εαυτό του, μόνο δε ο εγωισμός πρέπει να κατακρίνεται. Δηλαδή όχι το να αγαπάς απλώς τον εαυτό σου, αλλά το να τον αγαπάς περισσότερο απ’ ό,τι πρέπει.
- Δεν θυμώνουμε με τους πεθαμένους, γιατί αυτοί έπαθαν το μεγαλύτερο κακό.
