Το παρακάτω κείμενο είναι από την δευτερη Νουβέλα της Ζωής Συμεωνίδη με τίτλο <<Σκότεινα Ενδύματα>>.
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ
Όλοι Πόντιοι κατέβηκαν από το καράβι και άρχισαν να τρέχουν στην πόλη της Τραπεζούντας και έκλαιγαν που ήταν πάλι στον τόπο τους, άλλη φιλούσαν το χώμα και άλλοι στήσανε χορό και τραγούδια, ο Απόστολος γύρισε τότε το βλέμμα στην Δωροθέα, η συγκίνηση στο πρόσωπο της ήταν ολοφάνερη, ένιωθε σαν να μην ήθελε να γυρίσει πίσω, η ποντιακή ψυχή της είχε αρχίσει να ξυπνά, άρχισε να τρέχει στους δρόμους και ο Απόστολος που την κοιτούσε άρχισε να πετάει μην τυχόν και μην καμία στραβή που ήτανε εκεί οι Τούρκοι.
Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα στην ελληνική συνοικία είδε τουρκόπουλα και ελληνόπουλα να παίζουν μαζί, αυτή ήταν μια εικόνα που συγκίνησε πολύ τον Απόστολο, αυτά τα παιδιά δεν είχαν ιδέα το τι σε τι κατάσταση ήταν τα πράγματα, υπήρχαν όμως και παιδιά που ήξεραν αλλά πάλι έκαναν παρέα, δεν ήταν όλοι εχθροί τους, τους είχαν συνηθίσει με τόσα που εγιναν και με κάποιους είχαν γίνει φίλοι και αυτό έκανε τον Απόστολο να νιώθει ευτυχισμένος.
Ένα μικρό παιδί τον είχε μόλις πλησιάσει, ένα μικρό τουρκόπουλο, κάτι του έλεγε αλλά ο Απόστολο δεν καταλάβαινε, τότε ο μικρός Σέργιος που έπαιζε μαζί του άρχιζε να του μεταφράζει..
« Λέει ότι είσαι υπέροχο γεράκι, και θα συμφωνήσω και εγώ, από εδώ είσαι; Πώς βρέθηκες εδώ; »
« Ναι από εδώ είμαι, έλειπα χρόνια και τώρα γύρισα, ήρθε με μια γλυκιά γυναίκα που δεν είχε δει ποτέ τον τόπο που έζησαν οι πρόγονοι της, την έβλεπα να κλαίει και συγκινήθηκα, σκέφτεται μήπως μένει εδώ, κάτι που θέλω να κάνω και εγώ αλλά δεν είμαι ακόμα βέβαιος για να είμαι ειλικρινής.»
« Έχεις χρόνο να το σκεφτείς, απλά να προσέχεις, ξέρεις ότι δεν είναι εύκολα εδώ.»
« έχεις δίκιο μικρέ, δεν είναι εύκολο. »
« Αλλά πιστεύω θα συνηθίσεις, αλλά έχει αρχίσει να με κουράζει εμένα αυτή η κατάσταση, θέλω λίγο ηρεμία χωρίς φασαρίες, είναι τόσο δύσκολο για τους ανθρώπους να μένουν ειρηνικά μαζί; Τι έχουν να κερδίσουν, το ίδιο έχουν απορία και κάποιοι άλλοι Τούρκοι που είναι εδώ, δεν νιώθουν καλά με αυτό που έχουν προκαλέσει, επειδή θέλουν και καλά κάποιοι να μεγαλώσουν την χώρα τους μπλέκουν τους άλλους και τους δηλητηριάζουν της ψυχές, κάποιοι το μετανιώνουν αλλά μετά δεν ξέρουν πως να συνεχίσουν την ζωή τους με αυτό το βάρος, είναι κάτι που τους βασανίζει μέρες και νύχτες με εφιάλτες και τις φωνές των νεκρών…»
« Αχ το μου θύμησες τώρα, ξέρω δύο τέτοιες περιπτώσεις, οι κάθε μία είχε όμως διαφορετικό τέλος…»
« Θέλεις μήπως να πεις η σε ενοχλεί; »
« Ναι βέβαια, ας κάτσουμε εκεί..»
Και έτσι ο Απόστολος με τον Σέργιο πήγαν σε κάτι καρέκλες που βρήκαν και κάθισαν να μιλήσουν, το αγόρι ήθελε να ακούσει με προσοχή κάθε λέξη που θα έσταζε το στόμα του Απόστολου, ήθελε να πάρει μαθήματα ζωής από την ιστορία αυτή…
« Η ιστορία έχει δύο όψεις, το φως και το σκοτάδι, πως κατέληξαν δύο άνθρωποι να βρεθούν ο ένας και ο άλλος στο απέναντι ρεύμα, εκείνο το καλό και εκείνο το άσχημο…»
« Για πες μην με κρατάς σε αγωνία βρε Απόστολε, θα σκάσω από την περιέργεια! » είπε ανυπόμονα ο Σέργιος
« Λοιπόν, ο φίλος μου Αντώνης ήταν κάποτε κλέφτης και ετοιμάζονταν να κάνει μεγάλο κακό πρώτα σε εμένα και μετά ποιος ξέρει τι θα έκανε, όμως εκεί που τον έβλεπες άγριο και ήταν ο φόβος και ο τρόμος μεταβατικά μετά την γνωριμία μας άρχισε να αλλάζει, άρχισε να γίνεται υπερβολικά ευαίσθητος και έκλαιγε συχνά, κόντεψε να σκοτωθεί κιόλας όταν η παράγκα που έμεινε κόντεψε να διαλυθεί και ίσως του έπεφτε στο κεφάλι αν δεν ήμουν εγώ εκεί, ποιος ξέρει τι μπορεί να γινόταν αν δεν με είχε πιάσει, μπορεί τώρα να ήταν και νεκρός, τώρα όμως είναι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος που μένει πίσω το χωριό μας, άσε που πιστεύω πως βρήκε και μια κοπέλα να τον αγαπήσει, όμως αναγκάστηκε να υποφέρει για ακόμη μια φορά και έτσι ξεκινά η επόμενη ιστορία , ο Φιλήμονας ήταν παλιός φίλος και σύζυγος της Δωροθέας που ζούσα μαζί τους πριν από πάρα πολλά χρόνια, όμως μια μέρα έφυγα και δεν είπα σε κανέναν που πάω, τους είχα αφήσει μονάχα ένα γράμμα για να μην ανησυχούν και ήρθα να ζήσω εδώ, τότε εσύ δεν είχες ακόμα γεννηθεί βέβαια, όμως έφυγα από εδώ όταν με έλεγαν συνεχώς να φύγω, εγώ δεν ήθελα, αλλά αναγκάστηκα, λυπήθηκα πολύ που έφευγα αλλά δεν είχα άλλη επιλογή, τώρα όμως ήρθα για να μείνω και κατάλαβα πως και η Δωροθέα που την αποκαλώ εγώ μαμά ήταν και αυτή Πόντια, για μέρες στο μυαλό μου γύριζε ο Πόντος, ακόμα άρα όνειρα μου, άρχισε σιγά σιγά αυτό να μου προκαλεί νοσταλγία και προσπάθησα να αντισταθώ, αλλά δεν κατάφερα να το κάνω, έτσι ήρθα εδώ πάλι…»
« Ξέχασες όμως να μου πεις την ιστορία την δεύτερη από την αγάπη σου για την πατρίδα σου..»
« Ναι σωστά, ο Φιλήμονας ο άντρας της Δωροθέας ήταν και αυτός εκείνη, στην αρχή ήταν πολύ καλός άνθρωπος, σκόρπιζε χαρά παντού, όμως όλα αυτά πέρασαν πια και δεν είχαν γυρισμό και αυτό ξεκίνησε από τότε που γνώρισε τον Άγη, έναν που κυνηγούσε τον Αντώνη, ο Φιλήμονας τον βρήκε και τον σκότωσε με δόλωμα τον Αντώνη, όταν μαθεύτηκε στο χωριό μας γίναμε άνω κάτω, έδιωξαν το Αντώνη από την δουλειά του και έτρεχε στο διπλανό χωριό να πάει να δουλέψει εκεί, εκεί ήταν που γνώρισε και μια κοπέλα την Δέσποινα, αυτός που είχε σκοτώσει τον Άγη λοιπόν ένα βράδυ ήρθε στο χωριό και μας έκανε άνω κάτω, κόντεψε να σκοτώσει και ένα μικρό παιδί, τον Κλεάνθη τον εφημεριδοπώλη, ένα ορφανό αγόρι μόλις δώδεκα χρονών που δει με την γιαγιά του, καταγωγή πιθανόν από τα Κύθηρα, δεν είμαι βέβαιος για να είμαι ειλικρινής…»
« Και τελικά με αυτόν τι έγινε; Τον πιάσανε τελικά ή ακόμα ελεύθερος είναι και τρομοκρατεί κόσμο αυτός ο αλήτης; »
« τον πιάσανε καθώς ένας περαστικός τον βρήκε πεσμένο στο ποτάμι, πήγε να τον βοηθήσει αλλά τον κατάλαβε, διότι εκείνος δεν είχε βγάλει τα ρούχα του από το έγκλημα και είχε μείνει ξεραμένο αίμα πάνω του, όλο το χωριό τον είχε περικυκλώσει ναι το πήγαν στο τμήμα, έχω από τότε να τους δω…»
« Έχετε τραβήξει ένα σωρό, ελπίζω όμως τώρα να είστε πιο καλά..»
Και το αγόρι έφυγε τρέχοντας συγκλονισμένο από αυτά που είχε ακούσει…
Βιογραφικό: ΖΩΉ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗ
Ονομάζομαι Zoe Szymon και είμαι σκηνοθέτης ταινιών κινουμένων σχεδίων, ποιήτρια και συγγραφέας και γεννήθηκα στο Βόλο, κατά καιρούς αποσπάσματα από τα 4 μυθιστορήματα μου όπως είναι ο ΝΕΟΓΗΡΑΣ ή Το γεράκι της θάλασσας έχουν αναρτηθεί κατά καιρούς σε διάφορες ιστοσελίδες ενώ αντίστοιχα μαζί με της ταινίες μου έχουν βραβευτεί σε δεκάδες διαγωνισμούς ανά τον κόσμο
