Πώς δημιουργήθηκε η ιδέα του νέου Album “O Tempora! O Mores!;
Ο δίσκος “O Tempora! O Mores!’ είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων “ζυμώσεων” τόσο σε μουσικό όσο και σε στιχουργικό επίπεδο. Περιλαμβάνει τραγούδια που οι στίχοι τους γράφτηκαν χρόνια πριν, από τον πατέρα μου Θωμά Μπέκο, όσο και τραγούδια γραμμένα σχετικά πρόσφατα.
Η γενικότερη κοινωνικοπολιτική κατάσταση που επικρατεί μας οδήγησε στην γνωστή αναφώνηση του Κικέρωνα “O Tempora! O Mores!” που σημαίνει “Ω Καιροί! Ω ήθη”! Μια φράση που περικλείεται και στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου και που -όπως και όλο το άλμπουμ- φανερώνει μια διάθεση σχολιασμού – καυτηριασμού των “κακών κειμένων” των καιρών και των ηθών μας.
Τι πρόκειται να δούμε σε αυτό το άλμπουμ;Kαι από που μπορούμε να προμηθευτούμε;
Το “O Tempora! O Mores!” θα έλεγα μάλλον ότι χαρακτηρίζεται από μια πολυσυλλεκτικότητα μουσικών αναφορών και ιδιωμάτων. Με βάση τον ιδιόμορφο στίχο του Θωμά Μπέκου και το βαθύτερο άμεσα ή έμμεσα εννοούμενο αυτού,εκδηλώνονται μουσικές φόρμες και ηχοτόπια που ακροβατούν μεταξύ του “έντεχνου” -κατά τη γενικότερη έννοια- τραγουδιού και μιας βαθιάς ανάγκης για μουσικό πειραματισμό, αυθορμητισμό και εξερεύνησης των στυλιστικών ορίων της μουσικής. Τόσο καθαρά μουσικά όσο και σε επίπεδο παραγωγής η διάθεση αυτή για πειραματισμό αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα που κατά πάσα πιθανότητα χρειάζεται πολλαπλές ακροάσεις ώστε να αναδειχτούν και να γίνουν αισθητά στον ακροατή όλα αυτά τα μικρά ή μεγάλα μουσικά γεγονότα που διαδραματίζονται μέσα σε κάθε κομμάτι.
Τα τραγούδια του άλμπουμ αποκτούν “πνοή” από πολύ ιδιαίτερους ερμηνευτές και αυτοί είναι: ο Γιάννης Ζουγανέλης, ο Δημήτρης Κοντογιάννης, ο Κώστας Τζιαγκούλας, ο Παντελής Ζεμπίλης και ο Αλέξανδρος Ζουγανέλης. Επίσης, για πρώτη φορά σε δικό μας δίσκο, ερμηνεύω και εγώ ορισμένα κομμάτια. H παραγωγή του δίσκου έγινε στο προσωπικό μου studio με πολύτιμο συνεργάτη και βοηθό παραγωγής τον αδερφό μου Θέμη Μπέκο ο οποίος συμμετείχε και στα φωνητικά.
Σ’ αυτή τη δουλεία, είχαμε την τιμή να είναι συμπαραστάτης από την πρώτη στιγμή ο Γιάννης Ζουγανέλης ο οποίος στήριξε την όλη προσπάθεια και πέρα από τη συμμετοχή του ως ερμηνευτής σε ένα από τα κομμάτια του δίσκου, ανέλαβε και την έκδοση αυτού από την εταιρία του την ΑΥΛΟΣ. Η διανομή δε του δίσκου γίνεται από την MINOS – EMI και μπορεί κανείς να τον προμηθευτεί από όλα τα δισκοπωλεία και από επιλεγμένα καταστήματα.
Eυριπίδη έχεις μπει για τα καλά στα «βαθιά» μιας επαγγελματικής πορείας;
Δεδομένου ότι από πολύ μικρός βρίσκομαι μέσα σ’ αυτόν το χώρο ως συνθέτης, πιανίστας και ενορχηστρωτής καθώς όταν κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος μας πανελλαδικής εμβέλειας, το “Περί Μπάζων και Λοιπών Απορριμμάτων” με την Δημήτρη Ζερβουδάκη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τον Γιάννη Ζουγανέλη ήμουν δεκαέξι με δεκαεπτά ετών -έχοντας προηγηθεί άλλες δυο δουλείες που αφορούσαν δίσκους για παιδικό θέατρο και ένα album τραγουδιών- βλέπω τη δισκογραφία σαν μια αρκετά φυσική εξέλιξη.
Ωστόσο, η εποχή που διανύουμε είναι από τις πλέον δυσκολότερες που γνώρισε ο τόπος μας τα τελευταία χρόνια συνεπώς, για να σταθεί κανείς στο χώρο χρειάζεται σκληρή δουλειά, υπομονή, επιμονή και αφοσίωση. Αυτή η δουλειά όπως και ο προηγούμενες έγιναν με μεράκι, συνέπεια, σοβαρότητα σε κάθε διατύπωση και επαγγελματισμό με τη γενικότερη έννοια και καθώς η μουσική αποτελεί μια απόφαση και επιλογή ζωής μπορώ να απαντήσω μάλλον καταφατικά στην ερώτηση…
Έχετε κάνει αρκετές και μεγάλες συνεργασίες. Ποια ήταν αυτή που σας άρεσε περισσότερο και ποια σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Οι συνεργασίες με καλλιτέχνες – ορόσημα της δισκογραφίας του τόπου μας όπως ο Βασίλης Παπακωνστανστίνου, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Ψαραντώνης, ο Διονύσης Τσακνής, ο Γιάννης Ζουγανέλης κ.α. είναι σίγουρα μεγάλο “σχολείο” για έναν νέο μουσικό. Δεν έχει υπάρξει κάποια συνεργασία που να με δυσκόλεψε. Οι άνθρωποι αυτοί κατά τη συνεργασία μας ήταν άψογοι επαγγελματίες, είχαμε άριστη επικοινωνία, επέδειξαν σεβασμό και αφοσίωση στο μουσικό υλικό και ο καθένας φέροντας την αλήθεια του μας τίμησε με τη συμμετοχή του στους μέχρι τώρα δίσκους μας.
Δεν μπορώ ειλικρινά να ξεχωρίσω κάποιον από αυτούς, μπορώ να αναφέρω όμως ότι εξεπλάγην ευχάριστα με τη συνέπεια όλων ανεξαιρέτως σε όλους τους τομείς. Ενδεικτικά πάντα, μου είχε προκαλέσει μεγάλη εντύπωση (και θαυμασμό) η συνεργατικότητα του Β. Παπακωνστναντίνου, η αφοπλιστική ειλικρίνεια του Ψαραντώνη και μουσικότητα του Γ. Ζουγανέλη· και τονίζω το “ενδεικτικά” διότι από όλες τις συνεργασίες αποκόμισα πάρα πολλά κυρίως σε ανθρώπινο, πέρα από το μουσικό επίπεδο.
Θεωρείς πως οι καλλιτέχνες που τραγουδάτε αλλά και γράφετε τραγούδια έχετε ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης από εκείνους που κάνουν το ένα από τα δύο;
Αυτή είναι λίγο δύσκολη ερώτηση καθώς η ενασχόλησή μου με τη μουσική δεν σταματά στο τραγούδι. Λόγω των προσωπικών μου αναζητήσεων και των σπουδών πάνω στη Σύνθεση αντιλαμβάνομαι τη μουσική με μια πιο “ολιστική” ματιά· ως μια ευρύτερη έννοια, μια ιδεατή “χώρα” που απαρτίζεται από εκατομμύρια πιθανότητες και συνδυασμούς που με μια μικρή σπίθα μπορούν να οδηγήσουν σε αναπάντεχες εκπλήξεις.
Το τραγούδι είναι ένα μέρος μόνο των μουσικών μου ενδιαφερόντων και ερευνητικών πεδίων που ισομοιράζεται με την ενασχόλησή μου με την ορχηστρική σύνθεση όπως και με τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό και την τζαζ με την ευρύτερη έννοια. Άρα δεν μπορώ να απαντήσω ξεκάθαρα σαν “τραγουδοποιός” αλλά περισσότερο σαν συνθέτης όπου το τραγούδι ή/και η ερμηνεία αυτού είναι ένα μέρος της όλης διαδικασίας, μια αναγκαία και ικανή συνθήκη στα πλαίσια της οποίας επιτυχγάνεται ένα επιθυμητό μουσικό, αισθητικό και ψυχοακουστικό αποτέλεσμα που να εκφράζει πρωτίστως την ψυχή του δημιουργού και να διατυπώνει την αλήθεια του.
Έχεις εξελιχθεί έτσι όπως ονειρευόσουν όταν ξεκινούσες στο χώρο αυτό;
Θα μπορούσα να απαντήσω πως μέχρι στιγμής τα πράγματα βαίνουν καλώς. Είναι βέβαια προφανές ότι στις μέρες μας είναι σχετικό το τι σημαίνει μια φράση σαν την παραπάνω, καθώς σίγουρα είναι πολύ δύσκολο για έναν νέο καλλιτέχνη να καταφέρει να προσεγγίσει ουσιαστικά και να επικοινωνήσει με το κοινό· αν και το διαδύκτιο βοηθάει πάρα πολύ πλεον σ’ αυτό. Μέχρι τώρα ωστόσο όλα τα μηνύματα που λαμβάνω είναι θετικά και αυτό είναι κάτι το οποίο αναμφίβολα ανατροφοδοτεί την αναγκη για επικοινωνία.
Τι είναι αυτό που δεν σου αρέσει στη δισκογραφία έτσι όπως την βλέπεις σήμερα;
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;
Με τον όρο “δισκογραφία σήμερα” μάλλον γίνεται αναφορά στη mainstream δισκογραφία, τη δισκογραφία δηλαδή που το ευρύτερο κοινό έχει άμεση πρόσβαση και τη δισκογραφία αυτή που προβάλλεται από τα Μέσα. Εκεί έχω ενστάσεις και αυτές είναι αρκετές. Προσωπικά δεν μπορώ παρά να πρόσκειμαι αρνητικά (με ελάχιστες εξαιρέσεις) σε κάθετί εφήμερο που έχει σκοπό το πρόσκαιρο κέρδος, ορισμένους καλλιτέχνες – “διάττοντες αστέρες” της μιας επιτυχίας, του ενός σουξέ όπως επίσης και σε δισκογραφικά πονήματα που παρουσιάζουν μια επιτηδευμένη και κατ’ επίφαση σοβαροφάνεια τα οποία κατ’ ουσίαν δεν έχουν – υποκειμενικά πάντα- κάτι ουσιαστικό και ειλικρινές να επιδείξουν.
Ωστόσο, υπάρχει και η άλλη δισκογραφία, η όχι και τόσο mainstream όπου εκεί υπάρχουν σίγουρα πολλά και κρυμμένα “διαμάντια” μένει βέβαια εν καιρώ να ανακαλυφθουν και μιλάω για όλες εκείνες τις δουλειές από ανθρώπους και της δικής μου γενιάς που με πίστη, όρεξη και ειλικρίνεια καταθέτουν τις σκέψεις και τις ανησυχίες τους.
Μέσα στο ερχόμενο έτος είναι προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει ένα album ορχηστρικής μουσικής που ήδη βρίσκεται στα σκαριά σε συνδυασμό ενδεχομένως και με κάποιες επιλεγμένες ζωντανές εμφανίσεις ενός πολυποίκιλλου project με παρουσίαση των τραγουδιών της ως τώρα δισκογραφίας μας με αυτοσχεδιαστικές και ορχηστρικές επεκτάσεις.
Κάπου εδώ σε αποχαιρετώ και σε ευχαριστώ για αυτή την πολύ όμορφη κουβέντα μας.. μια ευχή για Σένα και μια για τους Αναγνώστες μας για το 2017;
Εγώ ευχαριστώ από καρδιάς για την ευκαιρία που μου δώσατε να επικοινωνήσουμε και συζητήσουμε. Οι ευχές που θέλω να δώσω αφορούν όλους μας και είναι πάνω απ’ όλα υγεία, αγάπη, όνειρα και αισιοδοξία!
Official links
https://www.facebook.com/evrisbec
Ευριπίδης Μπέκος – Βικιπαίδεια
https://www.instagram.com/euripides_bekos/
