Στο Μουσείο Γεωλογικής Ιστορίας Ολύμπου παρουσιάζεται η εξέλιξη του
Ολύμπου μέσα στο γεωλογικό χρόνο.
Στην έκθεση του Μουσείου περιλαμβάνονται ορυκτά και πετρώματα του Ολύμπου,
όπως και απολιθώματα από την ευρύτερη περιοχή, που παρουσιάζουν ιδιαίτερο
ενδιαφέρον για την εξέλιξη της πανίδας και της χλωρίδας.

Στο Μουσείο ο επισκέπτης βλέπει και μαθαίνει από κοντά πως οι παγετώνες
επηρέασαν τον Όλυμπο, πως διαβρώνεται και πως δημιουργούνται τα σπήλαια στο εσωτερικό του.
Επιπλέον, μπορεί κανείς να θαυμάσει τα ορυκτά τα οποία αναφέρονται στο αρχαίο
κείμενο “Περί Λίθων” ή “Λιθικά” του Ορφέα, που έζησε στα Λείβηθρα στους πρόποδες του Ολύμπου.

Τα Λείβηθρα, ως γνωστόν, βρίσκονται στην περιοχή της Λεπτοκαρυάς Πιερίας.
Εκτός από την έκθεση της Γεωλογικής Ιστορίας του Ολύμπου εκτίθενται σε παράλληλη
αίθουσα καλλιτεχνικά έργα που αναφέρονται στον Όλυμπο και στον Ορφέα.

Ωράριο λειτουργίας
Καθημερινές & Σαββατοκύριακα	10:00 έως 14:00 & 20:00 έως 23:00

Τί είναι γεωλογία

H λέξη γεωλογία προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις γη και λόγος και επομένως είναι η επιστήμη που μελετά την Γη, και κυρίως το στερεό τμήμα της, δηλαδή τα πετρώματα από τα οποία αποτελείται, τις ιδιότητες που αυτά έχουν και τις διεργασίες που τα σχηματίζουν. Στη σύγχρονη εποχή, η γεωλογία απέκτησε και μεγάλο οικονομικό ενδιαφέρον, γιατί διευκολύνει και συστηματικοποιεί την έρευνα για σημαντικά ορυκτά και ιδιαίτερα για τα φυσικά αποθέματα υδρογονανθράκων, άνθρακα, μεταλλευμάτων αλλά και νερού. Είναι ακόμη πολύ σημαντική για την κατανόηση και την προσπάθεια για πρόβλεψη αρκετών ειδών φυσικών καταστροφών. Επίσης, προσφέρει καλύτερη αξιολόγηση των περιβαλλοντολογικών προβλημάτων, καθώς μπορεί να «δει» τις κλιματικές αλλαγές που ήδη έγιναν στο παρελθόν. Παίζει ακόμη ρόλο στη γεωτεχνική μηχανική και αποτελεί ένα μεγάλο πεδίο ακαδημαϊκής αναζήτησης.
Η γεωλογία δίνει μια εικόνα για την ιστορία της Γης, βοήθησε σημαντικά στον προσδιορισμό της ηλικίας της Γης στα 4,5 δισεκατομμύρια (4.5·109) χρόνια. Τεκμηρίωσε, ακόμη, ότι η Λιθόσφαιρα της Γης διαχωρίζεται σε τεκτονικές πλάκες, που κινούνται στον άνω μανδύα (ασθενόσφαιρα) μέσω διαδικασιών που χαρακτηρίζονται από τη σχετική θεωρία που ανέπτυξε. Ασχολήθηκε επίσης με τη μελέτη για την εξελισσόμενη ιστορίας της ζωής στη Γη και με τα κλίματα που επικρατούσαν στο παρελθόν.

Η μελέτη της φυσικής ύλης της Γης ανάγεται τουλάχιστον ως την Αρχαία Ελλάδα, στο έργο του Θεόφραστoυ (372-287 π.Χ. ) «Περί λίθων» και στην ερμηνεία των απολιθωμάτων που έδινε, η οποία δεν ανατράπηκε παρά μόνον μετά την Επιστημονική επανάσταση. Κατά την Ρωμαϊκή Περίοδο, ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος περιέγραψε με λεπτομέρειες πολλά ορυκτά και μέταλλα που ήταν τότε σε πρακτική χρήση και ιδιαίτερα σωστά σημείωσε την προέλευση του ήλεκτρου.
Κάποιοι σύγχρονοι μελετητές, όπως ο Φίλντινγκ Χάντσον Γκάρρισον (Fielding Hudson Garrison) έχουν τη γνώμη ότι η σύγχρονη Γεωλογία άρχισε στο Μεσαιωνικό Ισλαμικό κόσμο[1].Ο Αμού αλ-Ράυχαν αλ Μπιρουνί (Abu al-Rayhan al-Biruni, 973-1048) ήταν ένας από τους παλαιότερους γνωστούς μωαμεθανούς γεωλόγους, που στα έργα του περιλαμβάνονται αρχαιότερα κείμενα από τη γεωλογία στην Ινδία, υποθέτοντας μάλιστα ότι η Ινδική υποήπειρος ήταν κάποτε θάλασσα.[2]. Ο μελετητής Αβικένας (‘Ibn Sina, Avicenna, 981–1037) πρότεινε λεπτομερείς εξηγήσεις για την ορογένεση, την προέλευση των σεισμών και άλλα κεντρικά θέματα της σύγχρονης Γεωλογίας, που προσέφεραν μια ουσιαστική επανεκκίνηση αυτής της αργότερα αναπτυσσόμενης επιστήμης[3][4]. Επίσης στην Κίνα, ο πολυμαθής Σεν Κουά (Shen Kua, 1031 – 1095) διατύπωσε μια υπόθεση για τη διαδικασία σχηματισμού της γης, βασισμένη στην παρατήρηση πετρωμάτων και ζωικών απολιθωμάτων (όστρεα), σε ένα ορεινό γεωλογικό στρώμα εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τον Ωκεανό. Θεώρησε πως η γη σχηματίστηκε από τη διάβρωση των ορέων και από την απόθεση ιλύος[5].
Ο Γκέοργκ Μπάουερ (Georg Bauer ή Georg Agricola), γιατρός, συνέγραψε μια Σύνοψη της Μεταλλουργίας και της Εξόρυξης που εκδόθηκε το 1556. Ήταν η πρώτη συστηματική πραγματεία για την εξόρυξη και την μεταλλουργία, De re metallica libri XII, με βοήθημα το Βιβλίο των υποχθόνιων πλασμάτων (Buch von den Lebewesen unter Tage), που κάλυπτε θέματα όπως η υδροδυναμική, η αιολική ενέργεια η εξαγωγή του θείου κ.α.