|
Από μικρό παιδί
έσκυβα το κεφάλι
Δημήτρη μου είχαν πει
Θα το σηκώσεις πάλι
Μα εκείνη η σιωπή
Αιτός μέσα στα στήθεια
Που έγινε κραυγή
Σαν είπα την αλήθεια
Και φόρεσα κολιέ
Το κάθε καρδιοχτύπι
Κι ένα φουστάνι μπλε
Να μη με φτάνει η λύπη
Με είπανε τρελή
Κι ότι τα ‘χω χαμένα
Μα για πρώτη μου φορά
Εγώ είχα εμένα
Με λένε θάλασσα
Τους φόβους νίκησα
Χαλάλι όσα χάλασα
Σε βράχους χτύπησα
Με λένε Δήμητρα
και ας ήμουνα στα αζήτητα
Τέρμα τα ημίμετρα
Τίποτα δε ζήτησα
έχω στα στήθεια μου
φωτιά και οξυγόνο
αγάπη γίνε μουσική
φως ελευθερώνω
Έχω στα όνειρα πανιά
Δε μετανιώνω
Ανοίγω όλα τα φτερά
Χαμογελάω σιγά
Δε σου θυμώνω….
γιατί είμαι ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΙΑ!!!
|
