Έφυγε ο Χιμαριώτης Αθλητικός συντάκτης Κώστας Γκρίλο από κορωνοϊο σε νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης

Έφυγε ο Κώστας Γκρίλο το παιδί του Αθλητικού ρεπορτάζ και της Χιμάρας !!!

Γεώργιος Μοσκοβίτης εγραψε στο προφιλ του

Έφυγε ο Χιμαριώτης Αθλητικός συντάκτης «Ελληναράς» Κώστας Γκρίλο από κορονοϊο σε νοσοκομείο της Κωνσταντινούπολης οπού είχε μεταφερθεί εσπευσμένα από συγγενείς και φίλους που τον στήριξαν οικονομικά σε ηλικία 55 ετών.

Δεν μπορώ να πιστέψω στην είδηση αυτή για τον αγαπημένο μου φίλο τον Κώστα μας.

Από το 1987 δέθηκα μαζί του και με αυτόν και την οικογένεια του με οικογενειακή φιλία ,αγάπη φίλος προς φίλο και τακτικά μιλάγαμε στο τηλέφωνο και στα μέσα δικτύωσης και πάντα με το γέλιο του με παρέσερνε να γελάμε μαζί για παρά πολλά θέματα που τον απασχολούσαν.

Μέχρι και για το ατύχημα που είχε πριν αρρωστήσει με το αυτοκίνητο του στα Τίρανα με καλαμπούρι το αντιμετώπισε λέγοντας μου «Λαμαρίνες είναι φίλε άστο να πάει στο διάολο» !!!

Φίλος αγαπημένος όχι μόνο σε εμένα αλλά σε αρκετούς εδώ στην Ελλάδα δημοσιογράφους αλλά και αθλητικούς παράγοντες .

ΑΕΚ & Ο.Φ.Η οι αγαπημένες του ομάδες….. και το μεγαλύτερο σύμβολο που κοσμούσε το δωμάτιο του στο πατρικό του στα Τίρανα η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ !

Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι ο φίλος μου ο Κώστας πήγε να συναντήσει τους αγαπημένους του γονείς, Οδυσσέα και Βαγγελιώ.

Η ανάρτηση της αδελφής του Άννης που έχει φτιάξει την οικογένεια της στην Αμερική ,μου έχει κόψει τα πόδια ……Γιατί ρε φίλε γιατί ;;;;

Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην σύζυγο του Λυδία και στα παιδιά του , στην αδελφή του και σε όλους τους φίλους μας !!!!

Φίλε δεν θα σε ξεχάσω ποτέ !!!!

Ani Grillo

Η μαμά σε πήρε μαζί της γιατί είχε την αδυναμία, αγαπητέ @FBENTITY. δεν πίστευα ποτέ ότι θα χωρίζαμε τόσο σύντομα.

Κάποτε έβλεπα όνειρα με μάτια ανοιχτά πως θα συνοφρωνόμασταν τις μέρες και τις νύχτες μαζί στο μέλλον.

Σου υποσχέθηκα ότι θα βγούμε από αυτό το νοσοκομείο μαζί όπου σε έφερα με τα χέρια μου ελπίζω να τα καταφέρουμε. 55 μέρες προσπάθειας.

Δεν κράτησα το λόγο μου και τώρα με άφησες μόνη με τις αναμνήσεις εκείνων των ωρών και ημερών που περάσαμε μαζί.

Πότε θα ρωτάμε κάθε μέρα, Πότε;

Δεν με θεραπεύουν, Ani.

Και πίστεψα ότι θα πετύχεις, γιατί άνθρωποι σαν εσένα με αυτή την ευρεία καρδιά και ψυχή, με αυτή την εξυπνάδα και το χιούμορ είναι σπάνια σε αυτή τη γη.

Να πω, δεν θα τα παρατήσουμε, θα τα καταφέρουμε και θα φύγουμε.

Κάθε μέρα, κάθε μέρα οι ίδιες λέξεις.

Δύναμη, είσαι δυνατή, να μου χαμογελάς και να μου χαμογελάς, και να κοιτάς βαθιά στα μάτια μου σαν να ήθελες να αποδείξεις τα λόγια μου.

Σας περιμένουμε όλους να πούμε, τα αγόρια και τους φίλους που προσευχήθηκαν για σας για γρήγορη ανάρρωση.

Τι να πω τώρα; Συγγνώμη που δεν σε βοήθησα όπως υποσχέθηκα να επιστρέψουμε μαζί στα Τίρανα με τα πόδια μας;

Επιστρέφουμε αλλά με αλλαγή ποδιών θα κρατήσουμε στο Βούνο, στη μαμά και μπαμπά.

Α ρε Κώστα σου είπα έλα θα γιατρευτείς και θα το θυμόμαστε σαν κακό όνειρο.

Μας άφησες κουφούς.

Δεν γελάμε ή μιλάμε χωρίς να είμαστε καλοί.

Προσευχήθηκα για τη νύχτα.

Ελάτε να βοηθήσετε και να θεραπεύσετε τον γιο σας.

Πήρες μακριά τον μοναδικό άντρα που μου είχε μείνει.